Κάποια φυτοφάρμακα, κυρίως εντομοκτόνα και ζιζανιοκτόνα, αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Πάρκινσον, ειδικά στα άτομα με γενετική προδιάθεση, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Neurology.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, με επικεφαλής τον Δρ Τζεφ Μπρονστάιν, διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερως αυξημένος ακόμη και όταν τα επίπεδα έκθεσης στα φυτοφάρμακα είναι εντός των ορίων ασφαλείας, όπως στην περίπτωση χρήσης για τις αγροτικές καλλιέργειες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και παλαιότερες μελέτες είχαν διαπιστώσει συσχέτιση μεμονωμένων φυτοφαρμάκων με τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά η παρούσα έρευνα δείχνει ότι, αφενός το πρόβλημα αφορά πολλά φυτοφάρμακα και, αφετέρου, αποκαλύπτει τον ατομικό κίνδυνο του καθενός, σύμφωνα με το DNA του.
Οι επιστήμονες του αμερικανικού πανεπιστημίου, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 360 ασθενείς με νόσο Πάρκινσον (που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές) και τους συνέκριναν με 816 υγιή άτομα. Οι νευρολόγοι εξέτασαν σε ποιό βαθμό ήταν εκτεθειμένοι οι άνθρωποι σε φυτοφάρμακα, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι τους. Η μελέτη έδειξε ότι, οι πιο εκτεθειμένοι στα φυτοφάρμακα είχαν διπλάσια έως εξαπλάσια πιθανότητα να εκδήλώσουν νόσο Πάρκινσον, ανάλογα και με το γενετικό υπόβαθρό τους.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, μερικά φυτοφάρμακα αναστέλλουν τη δράση ενός ενζύμου, της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης (ALDH), που παίζει ρόλο στην απομάκρυνση των τοξικών ουσιών από τα κύτταρα, καθώς και στον μεταβολισμό του αλκοόλ στον οργανισμό. Το «μπλοκάρισμα» της δράσης της από κάποια φυτοφάρμακα λειτουργεί βλαπτικά για τα νευρικά κύτταρα.
Επιπλέον, όσοι έχουν στο γονιδίωμά τους μια συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου ALDH2, αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιο κίνδυνο για εκδήλωση νόσου Πάρκινσον, όταν εκτίθενται στα εν λόγω χημικά.
«Η νόσος Πάρκινσον είναι μια ασθένεια που σε πολλές περιπτώσεις απαιτεί τη συνύπαρξη τόσο γενετικών, όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων για να εμφανιστεί», εξηγεί ο Δρ Μπρονστάιν.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η αναστολή του ενζύμου ALDH φαίνεται να αποτελεί σημαντικό μηχανισμό μέσω του οποίου τα φυτοφάρμακα μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου Πάρκινσον», προσθέτει, ιδίως, στο βαθμό που κάποιος εκτίθεται τόσο στη δουλειά του (εφ' όσον ασχολείται με τη γεωργία), όσο και στο σπίτι του. Όσοι εκτίθενται σε πάνω από τρία φυτοφάρμακα στη δουλειά και το σπίτι, έχουν υπερτριπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με όσους δεν εκτίθενται καθόλου.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα τεστ που εντοπίζει ποιά από τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, είναι πιο επικίνδυνα για νόσο Πάρκινσον, επειδή αναστέλλουν τη λειτουργία της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης. Πρόκειται για τα διθειοκαρβαμιδικά παράγωγα, τα οργανοχλωριούχα, τις ιμιδαζόλες και τα δικαρβοξυμίδια. Ενδεικτικά, η διελδρίνη φαίνεται να αυξάνει κατά έξι φορές τον κίνδυνο για νόσο Πάρκινσον.
«Εκπλαγήκαμε από το πόσα φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα αναστέλλουν το ένζυμο ALDH και μάλιστα σε αρκετά χαμηλές συγκεντρώσεις, κάτω από αυτές που απαιτούνται για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτά τα φυτοφάρμακα είναι πανταχού παρόντα και μπορούν να βρεθούν στην τροφική αλυσίδα μας, να χρησιμοποιούνται στα πάρκα και στα γήπεδα γκολφ, καθώς και για την καταπολέμηση των εντόμων στο εσωτερικό των σπιτιών και των άλλων κτιρίων. Συνεπώς είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που δυνητικά τίθενται σε κίνδυνο», υπογραμμίζει ο Δρ Μπρονστάιν.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, με επικεφαλής τον Δρ Τζεφ Μπρονστάιν, διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερως αυξημένος ακόμη και όταν τα επίπεδα έκθεσης στα φυτοφάρμακα είναι εντός των ορίων ασφαλείας, όπως στην περίπτωση χρήσης για τις αγροτικές καλλιέργειες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και παλαιότερες μελέτες είχαν διαπιστώσει συσχέτιση μεμονωμένων φυτοφαρμάκων με τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά η παρούσα έρευνα δείχνει ότι, αφενός το πρόβλημα αφορά πολλά φυτοφάρμακα και, αφετέρου, αποκαλύπτει τον ατομικό κίνδυνο του καθενός, σύμφωνα με το DNA του.
Οι επιστήμονες του αμερικανικού πανεπιστημίου, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 360 ασθενείς με νόσο Πάρκινσον (που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές) και τους συνέκριναν με 816 υγιή άτομα. Οι νευρολόγοι εξέτασαν σε ποιό βαθμό ήταν εκτεθειμένοι οι άνθρωποι σε φυτοφάρμακα, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι τους. Η μελέτη έδειξε ότι, οι πιο εκτεθειμένοι στα φυτοφάρμακα είχαν διπλάσια έως εξαπλάσια πιθανότητα να εκδήλώσουν νόσο Πάρκινσον, ανάλογα και με το γενετικό υπόβαθρό τους.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, μερικά φυτοφάρμακα αναστέλλουν τη δράση ενός ενζύμου, της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης (ALDH), που παίζει ρόλο στην απομάκρυνση των τοξικών ουσιών από τα κύτταρα, καθώς και στον μεταβολισμό του αλκοόλ στον οργανισμό. Το «μπλοκάρισμα» της δράσης της από κάποια φυτοφάρμακα λειτουργεί βλαπτικά για τα νευρικά κύτταρα.
Επιπλέον, όσοι έχουν στο γονιδίωμά τους μια συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου ALDH2, αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιο κίνδυνο για εκδήλωση νόσου Πάρκινσον, όταν εκτίθενται στα εν λόγω χημικά.
«Η νόσος Πάρκινσον είναι μια ασθένεια που σε πολλές περιπτώσεις απαιτεί τη συνύπαρξη τόσο γενετικών, όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων για να εμφανιστεί», εξηγεί ο Δρ Μπρονστάιν.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η αναστολή του ενζύμου ALDH φαίνεται να αποτελεί σημαντικό μηχανισμό μέσω του οποίου τα φυτοφάρμακα μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου Πάρκινσον», προσθέτει, ιδίως, στο βαθμό που κάποιος εκτίθεται τόσο στη δουλειά του (εφ' όσον ασχολείται με τη γεωργία), όσο και στο σπίτι του. Όσοι εκτίθενται σε πάνω από τρία φυτοφάρμακα στη δουλειά και το σπίτι, έχουν υπερτριπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με όσους δεν εκτίθενται καθόλου.
Οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα τεστ που εντοπίζει ποιά από τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, είναι πιο επικίνδυνα για νόσο Πάρκινσον, επειδή αναστέλλουν τη λειτουργία της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης. Πρόκειται για τα διθειοκαρβαμιδικά παράγωγα, τα οργανοχλωριούχα, τις ιμιδαζόλες και τα δικαρβοξυμίδια. Ενδεικτικά, η διελδρίνη φαίνεται να αυξάνει κατά έξι φορές τον κίνδυνο για νόσο Πάρκινσον.
«Εκπλαγήκαμε από το πόσα φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα αναστέλλουν το ένζυμο ALDH και μάλιστα σε αρκετά χαμηλές συγκεντρώσεις, κάτω από αυτές που απαιτούνται για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτά τα φυτοφάρμακα είναι πανταχού παρόντα και μπορούν να βρεθούν στην τροφική αλυσίδα μας, να χρησιμοποιούνται στα πάρκα και στα γήπεδα γκολφ, καθώς και για την καταπολέμηση των εντόμων στο εσωτερικό των σπιτιών και των άλλων κτιρίων. Συνεπώς είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που δυνητικά τίθενται σε κίνδυνο», υπογραμμίζει ο Δρ Μπρονστάιν.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
