Σ' ένα δημοτικό σχολείο κάπου στην Αθήνα, η δασκάλα παίρνει παρουσίες...
- Χακίμ καζάλ αλ νταρουί?
- Παρών...
- Χασάν ντομάν ντα σαρουί?
- Παρών...
- Γιόν κιμ λι γκόνγκ?
- Παρών...
- Σουλειμάν αλη ζαουάχρι?
- Παρών.
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής?
Τίποτα...
- Χατζή λαζά ρούμιχ αλής? επαναλαμβάνει η δασκάλα...
Πάλι τίποτα...
Εκεί που ετοιμάζεται να σημειώσει απουσία η δασκάλα βλέπει δειλά-δειλά ένα παιδάκι να σηκώνει το χέρι του από την τελευταία σειρά...
- Κυρία, μάλλον εγώ είμαι αυτός, αλλά το όνομά μου δεν διαβάζεται έτσι... Χατζηλαζάρου Μιχάλη με λένε!
